De inzet van zelfrijdende artillerie tijdens de Tweede Wereldoorlog werd door alle strijders zeer snel overgenomen.

Na het innovatieve gebruik van mobiele artillerie door het Duitse leger aan het begin van het conflict, werd algemeen erkend dat de artilleriestukken even mobiel moesten zijn als tankbataljons. De geallieerden monteerden aanvankelijk hun eerste zelfrijdende artillerie-eenheden op halfrupsvoertuigen, maar de meest effectieve oplossing manifesteerde zich met de introductie van de M7 Priest. Met behulp van de romp van de M3 Lee middelgrote tank was de M7 bewapend met een 105 mm M2A1 houwitser. Het werd in 1942 voor het eerst operationeel ingezet door Britse troepen die het de bijnaam Priester gaven, vanwege de positie van het machinegeweer voor in het voertuig dat op een kerkelijke preekstoel leek. Het was robuust en betrouwbaar, had een ruime voorraad munitie en zorgde voor effectief indirect ondersteuningsvuur. Het werd tijdens de oorlog op alle fronten door zowel het Amerikaanse leger als de Amerikaanse mariniers gebruikt.

NIEUWE LIJMBARE RUBBER TRACKS - DECALS VOOR 4 VERSIES - KLEURINSTRUCTIEBLAD

BEVAT 1 FIGUUR