Kinderen zijn vaak grenzeloos nieuwsgierig. Ze zijn onderzoekend, stellen vragen waarop je als volwassene soms ook het precieze antwoord niet weet en ze proberen vol enthousiasme de wereld om zich heen te begrijpen. Bovendien lijken ze van nature of uit ervaring al heel veel verschijnselen te kunnen 'onderzoeken' en 'oplossen'. Het is de vraag of wij, volwassenen, ons wel genoeg bewust zijn van wat kinderen eigenlijk allemaal doen en zeggen. Herkennen we hun nieuwsgierigheid als (exact) redeneren, kunnen we de juiste vragen stellen om kinderen verder te boeien? Krijgen kinderen genoeg mogelijkheden om hun interesses en creativiteit verder te ontwikkelen? Deze vragen staan centraal in dit brede, vakoverstijgende handboek. Recente (inter)nationale studies wijzen uit dat leerprocessen dynamisch van aard zijn; leren komt in interactie tot stand en de uitkomst is niet voorspelbaar. Een statische opvatting over talent of ontwikkeling, zoals "je hebt een wiskunde knobbel", blijkt niet langer