Alice Ann Bailey stemde enigszins schoorvoetend in met een poging haar eigen autobiografie te schrijven. Wat haar uiteindelijk deed besluiten over haar leven te schrijven, was een brief van een vriendin die, zo zegt ze, diep vanbinnen voelde dat 'ik echt een dienst zou bewijzen als ik kon laten zien hoe ik werd wie ik was. Het zou nuttig kunnen zijn om te weten hoe een fanatieke, orthodoxe, christelijke werker een bekende occulte leraar kon worden.' Vanuit haar conservatieve Britse achtergrond voltrok het leven van Alice Bailey zich in vele richtingen. Maar altijd stond één richting centraal: de absolute overtuiging dat één goddelijk leven de mensheid bezielt en erin doordringt, en dat het Plan voor de mens de samenwerking en dienstbaarheid vereist van getrainde en toegewijde mensen die intelligent geïnformeerd zijn over wereldzaken, en wel in samenwerking met degenen die de geestelijke Hiërarchie vormen. Haar levenswerk werd een integraal onderdeel van deze synthese en realisatie.