In De gouden weg naar Samarkand onderneemt Sofia Samatar een reis in de voetsporen van een groep Mennonieten - haar voorouders - die uit het toenmalige Rusland richting Samarkand moesten vluchten. Met De gouden weg naar Samarkand beschrijft Samatar op poëtische wijze de pelgrimstocht naar een verloren dorp en een bijna vergeten geschiedenis, én de zoektocht naar zichzelf. Zo ontstaat er in dit prachtige memoir een veelzijdig beeld van de auteur, haar voorouders en het Midden-Aziatische decor.