Herinnering en verwachting, de mensen `van voorbij en de mensen die nog komen, treffen elkaar in het `nu van iedere mens waarin zij of hij anderen ontmoet. Wie de conflicten en tegenstellingen van het heden helder wil krijgen, botst altijd weer op onderhuidse vroegere conflicten en in het geheim gekoesterde toekomstverwachtingen. Mensen hebben een geschiedenis, een context, waarzonder iemand zichzelf maar moeilijk begrijpen kan. Dat zijn de inzichten van de zogenaamde contextuele hulpverlening die sinds enige tijd met succes worden beproefd in het pastoraat. In De onvermoede derde presenteren de beide pioniers van het contextueel pastoraat, Hanneke Meulink-Korf en Aat van Rhijn, een heldere inleiding tot deze pastorale methode. Terwijl mensen die weinig met de kerk hebben toch op bepaalde levensmomenten een beroep doen danwel hopen op pastorale zorg, geeft men zich in de wereld van de geestelijke gezondheidszorg steeds meer rekenschap van de intense invloed van godsdienstige tradities: