De acht 950px SK C / 34-kanonnen van het Duitse slagschip Bismarck waren in paren gemonteerd in vier gepantserde torentjes die alfabetisch van boeg tot achtersteven waren gerangschikt en waren de krachtigste kanonnen die werden gebruikt om tijdens de Tweede Wereldoorlog een Kriegsmarine-schip te bewapenen.

De torentjes Anton en Bruno bevonden zich naar voren, en de torentjes Cäsar en Dora bevonden zich achterin. Elke koepel woog ongeveer 1056 ton en maakte het mogelijk dat elk kanon onafhankelijk werd opgeheven en afgevuurd, waarbij zowel HE- als AP-granaten met hoge snelheid werden afgevuurd. De Bismarck slaagde er op 24 mei 1941 in om de Britse slagkruiser HMS Hood tot zinken te brengen voordat ze zelf enkele dagen later tot zinken werd gebracht nadat ze werd uitgeschakeld door een torpedo gelanceerd vanaf een Fairey Swordfish van HMS Ark Royal.