In Wandelingen met Igor loopt Tiina Raevaara in de nasleep van een hevige burn-out elke dag met haar geliefde hond Igor het bos in. Hun hechte band zet haar aan het denken. Waarom voelt zezich op haar gemak bij zijn hond, maar wordt ze moe van de meelevende blikken van familieleden? Waarom roepen honden zoveel empathie op? Waarom heeft Raevaara eigenlijk veel liever dieren om zich heen dan mensen? Tiina Raevaara blikt terug op wat ze ziet als de kern van mens-zijn: de evolutie van de band tussen mens en hond.