Zonder twijfel kan de Messerschmitt Bf109 worden bestempeld als het beroemdste en meest succesvolle Duitse vliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog.

Het was 's werelds meest geavanceerde jager op het moment van zijn debuut in 1936, en bleef gedurende het hele conflict de standaard jager voor de Luftwaffe. Gemaakt door de briljante ontwerper Willi Messerschmitt, had het het kleinst mogelijke luchtframe rond de krachtigste beschikbare motor. Het had ook veel van de toen vernieuwde kenmerken, zoals een volledig metalen constructie met gespannen huid en een intrekbaar landingsgestel. Automatische Handley-Page leading edge latten, enz. De Bf109 zag het eerste gevecht tijdens de Spaanse Burgeroorlog en toonde volledig zijn uitzonderlijke manoeuvreerbaarheid, geërfd van zijn precedent Bf108 Taifun (Typhoon) multifunctioneel sportvliegtuig. De Bf109 onderging talrijke verbeteringen op zijn gehele vliegdekschip en de massaproductie van de E-variant begon eind 1939. Binnen een jaar werden ongeveer 2.000 E -vliegtuigen uitgerold. Zijn uitstekende prestaties droegen in grote mate bij aan de actieve dienst van Duitse piloten aan het Westelijk Front en tijdens de Battle of Britain. De E-3-versie gebruikte en verbeterde Daimler-Benz DB601Aa-motor met een vermogen van 1.100 pk. output. Deze motor had een voorziening om een ​​20 mm MG FF-kanon op het carter te monteren en door de propellernaaf te schieten. De Messerschmitt Bf109E was een van de beste jagers uit de vroege WW2-periode, vergelijkbaar met de Britse Spitfire.